Μπορεί η αρχαία κληρονομιά του τόπου μας να παραμένει κυρίως κάτω από τη γη, πολλά όμως μαρτυρούν το πέρασμα λαών και πολιτισμών μέσα στον χρόνο. Από τα παραδοσιακά βοσκοτόπια, τη νομαδική ζωή, το ασήμι των εξορύξεων, τους στρατηγούς και τους ρήτορες-πολιτευτές μέχρι τους Αρβανίτες, τους Σαρακατσαναίους, τους Μικρασιάτες τους Καππαδόκες, τους Κρήτες και άλλους, που έκαναν τον τόπο αυτό και δικό τους τόπο μέσα στους αιώνες.

Έθιμα της χαράς και της λύπης, του ερχομού και της φυγής από τη ζωή, της καθημερινότητας, της αρχιτεκτονικής, της υφαντουργίας, της σκληρής δουλειάς με τη γη (αμπέλια, ελιές, αλάτι, εξορύξεις), της μοναστικής ζωής, του φαγητού και της φιλοξενίας. Ακόμα αγαπάμε τις αυλές στα σπίτια μας και να τις γεμίζουμε με δέντρα και κόσμο.

Ακόμα πηγαίνουμε τους βασιλικούς στα κοιμητήρια των ψυχών. Ακόμα κεντάμε το ψωμί για να μιλήσουμε και πέρα από τα λόγια. Ακόμα θέλουμε να χορεύουμε πολύ στις γιορτές μας και να ετοιμάζουμε τα πιο ωραία φαγητά μαζί με το υπέροχο κρασί μας, απλό ή βραστό. Ακόμα μελετάμε την τέχνη του μεγάλου αργαλειού.  Ακόμα περπατάμε στις στράτες των αρχαίων περιηγητών. Ακόμα ψαρεύουμε με τέτοιο τρόπο για να μην πληγώνουμε τις θάλασσές μας. Ακόμα μας αρέσει να ανεβαίνουμε ψηλά για ν’ αγναντεύουμε. Ακόμα και σήμερα υποδεχόμαστε φίλους και ξένους και τους κάνουμε πραγματικά να νοιώθουν.. σαν το σπίτι τους.