Σε τόπους ευλογημένους από τη φύση όπως αυτός των Μεσογείων, η επαφή με τη μάνα φύση μπορεί εκτός από αναζωογονητική να είναι και σαγηνευτική. Όταν οι ελαιώνες μπλέκονται με τ’ αμπέλια, τις φυστικιές, τις μυγδαλιές, τις βελανιδιές και τους θάμνους, το βλέμμα το ανήσυχο θα πέσει και στις μικρές εκείνες λεπτομέρειες που η φύση κρατά για τους πιο «διαβασμένους». Θα μου πείτε ότι το να προσπεράσεις έναν κορμό μιας αιωνόβιας ελιάς είναι καθημερινό σκηνικό για τον τόπο μας, αλλά αν επιλέξεις μια βόλτα σε γειτονιές όπως των «9 Πύργων» δεν μπορεί να μην σου κεντρίσει το ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο η φύση βρίσκει εκείνους τους μαγικούς τρόπους για να σου κλείσει το μάτι. Κι οι στιγμές αυτές είναι το δώρο της που ακόμα την αγαπάς και τη σέβεσαι.
