Η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία του κόσμου έμελε να «γραφτεί» στα νερά του Σαρωνικού μας. Ήταν ο τελευταίος σταθμός της ζωής 4.116 αιχμαλώτων ιταλών στρατιωτών που το ναζιστικό κεθεστώς μετέφερε από τη Ρόδο προς τον Πειραιά, στιβαγμένους στ’ αμπάρια του νορβηγικού σαπιοκάραβου «Οria». Ο καιρός φουρτουνιασμένος. Το καράβι μέσα στην άγρια νύχτα γλίτωσε από πολλά συμμαχικά πυρά αλλά φτάνοντας στην βραχονησίδα του Πάτροκλου, τελικά βυθίζεται.
Ήταν ξημερώματα της 12ης Φεβρουαρίου 1944. 45 γερμανοί και 49 ιταλοί καταφέρνουν να βγουν σώοι στη στεριά. Η θάλασσα του Σαρωνικού μεταμορφώνεται για μέρες σε μία απερίγραπτη θαλάσσια εκατόμβη ψυχών. Οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις απαγορεύουν την επίσημη καταγραφή της. Η ιστορία δεν πρέπει να θυμάται. Η θλίψη της καταστροφής κυκλοφορεί βασανιστικά στα βλέμματα των ντόπιων κατοίκων.
Ένας ακόμα τόπος μαρτυρίου προστίθεται. Εκεί, στο 60ο χιλιόμετρο της Λεωφόρου Αθηνών-Σουνίου, στη γη του Δήμου Σαρωνικού πλέον, λίγο πριν την οριογραμμή, η μνήμη αποκαταστάθηκε και περιμένει, ως μνημείο πια, το δικό μας αγριολούλουδο.
